Jaja. hier is dan mijn eerste berichtje uit India!

Maandag 22 september was het dan zo ver!! Om 3 uur ging de wekker, na een laatste douche met warm water:) gingen we richting vliegveld Dusseldorf… Om half 6 had ik daar met Carmen afgesproken.. Nadat we de spullen hadden afgegeven, hadden we nog ff tijd voor een kop koffie/thee, en toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen… Na dat bij de douane mijn koffer 3 keer werd gecontroleerd (ze zagen me blijkbaar als gevaarlijk aan) kon de reis echt beginnen.!! Onze eerste vliegreis duurde maar een uurtje, alleen moesten we wel 5 uur wachten op Londen Heathrow, wat wel erg lang was..:s Om onze tijd maar een beetje te over bruggen, hebben we relaxte stoelen op gezocht en even een filmpje gekeken:) Na 5 uur wachten kun onze lange reis dan echt beginnen, Deze reis is verder goed verlopen, alleen geen oog dicht gedaan. Na een aantal series en filmen kwamen we om kwart over 4 (lokale tijd) op Bangalore aan. Daar werden we door twee neven van brother louis opgehaald.. Na een autorit van een half uur kwamen we dan bij hun huis aan! (het autorijden gaat hier echt heel anders dan in Nederland, ze tuuten een beetje en knipperen met de lichten, en dan maar gewoon gaan. Dat is hier dus erg wennen) Het is een groot en gastvriendelijk gezin. Ze hebben drie eigen kinderen en ook nog drie geadopteerde. Daar hebben we nog ff thee drinken en dan lekker slapen!
We hebben lekker een aantal uurtjes geslapen, en om half 12 pas opgestaan:) Toen we beneden kwamen stond de lunch al voor ons klaar, en konden dus gelijk aan tafel (van het eten ben ik tot nu toe nog geen grote fan) . En daarna hadden we de hele middag om het rustig aan toe doen, aangezien we pas op woensdag 24 september pas na het Mercy Home vertrokken! We hebben met de kinderen gespeeld, het spelletje uno vonden ze erg leuk.. Ook zijn ze helemaal gek op ballonnen!! En daar moest dus ook nog mee gespeeld worden! Daarna hebben we nog wat tekenfilmpjes gekeken. De zus van brother louis was op dit moment ook bij het gezin voor een paar dagen. Zij is sinds twee jaar een non in de kerk van Bangalore!! Zij heeft ons een rondleiding door het huis gegeven. Ze hebben in hun huis een eigen ruimte gemaakt om te bidden, en dat werd ons dan ook even voor gedaan! Daarna liet ze ons de film Teressa kijken (en dat ging natuurlijk over een vrouw die een non werd)
Na deze film hebben we met alle kinderen de zus weer terug gebracht naar de bus, en hebben toen gelijk een stukje van de stad gezien. (Wat een verschrikkelijk chaos en drukte). Toen we weer terug waren bij het huis, werden wij eens door de kinderen onder handen genomen. Mijn haar werd eventjes gedaan (wat daarna erg vies aanvoelde) mijn nagels werden gelakt met een hele mooie knal roze glinster nagellak. Er zit meer nagellak op mijn vingers dan dat op mijn nagels. Maar ze hadden er plezier in, dus laat je ze de gang maar gaan.. En daarna werd er nog een henna kunstwerk door 1 van de kinderen op mijn hand/ arm gemaakt. Toen dat er na een uur af mocht hebben we nog gegeten (we aten pas om half 9:s). En zijn na het eten lekker na het bed gegaan, om nog lekker wat voor ons zelf te doen, en dan lekker op tijd slapen, aangezien de volgende ochtend om half 5 de wekker weer ging:s
Woensdag 23 september, zijn we om 5 uur s ochtends naar het treinstation gegaan, waar we de eerste trein naar Dharmapuri hebben gepakt. Na een trein rit van 3 uur, en daarna nog een klein stukje met de bus, kwamen we dan eindelijk op de eindbestemming aan Het Mercy home!! We werden gelijk om ringt door kinderen, echt super om te zien, (het was gelukkig nog wel rustig want de meeste kinderen waren naar school. En dus waren alleen de mentallys aanwezig!) Hebben onze spullen in huisje gelegd en zijn toen een hapje gaan eten.! Na het eten hebben we gelijk een rondleiding gehad, en daarna maar weer even wat rusten.! We hebben de eerste dag ook maar gelijk mee gekeken bij de fysiotherapie, om er zo snel mogelijk in te komen.! Het is echt een super aardige fysiotherapeut, die onze vragen graag beantwoordt. Een aantal technieken en manieren zijn het zelfde als in Nederland, alleen doen ze het hier allemaal wat hardhandiger.! Het is tot nu toe erg indrukwekkend en leuk, maar ook nog erg vermoeiend.! En hoop dan ook dat het de aankomende drie maanden zo leuk en indrukwekkend blijft!

Liefsxxx moniek

p.s. Kim en Rik bedankt voor jullie eerste informatie, zodat we al een beetje weten wat en hoe we het hier moeten doen!